Wika Tungo sa Tuwid na Daan

         

          Ang wika nga ba ang sagot sa matagal ng problema ng ating bansa, ang katiwalian? Ang wikang kinalakihan nga ba natin ang magbibigay ng kapayapaan at pagkakaisa sa ating bansa? Ang sariling wika nga ba ang magbibigay ng pag-asa sa mga susunod na henerasyon? Ang wikang Filipino nga ba ang magdadala sa atin at sa Perlas ng Silangan sa “daang matuwid”? Paano nga ba nilalabanan ng wika ang katiwalian? Ito’y ilan sa mga tanong na bumabagabag sa isipan ng mga kabataan na hindi nawawalan ng pag-asa sa sariling bayan.

          Wika. Isa sa pinakaimportanteng pagkakakilanlan ng isang bansa. Ito’y isang bagay na nagpapakita ng kalayaan sa isang nasyon. Ito rin ay nagpapakita ng kaibahan ng bawat bansa, mahirap man o mayaman. Sa Pilipinas, ang ating pambansang wika ay Filipino. Napakasarap isipin na kahit tayo’y isang maliit na bansa lamang sa Asya kumpara sa mga bansang nakapalibot sa atin, ay mayroon tayong sariling pakakakilanlan. Kahit maraming problema man ang kinahaharap ng ating bansa ay isa na itong magandang balita na puwedeng ipagmalaki ninoman, saanman, at magpakailanman.
          Tunay na napakahalaga ng wika. Binibigyan tayo nito ng importansya sa mundo. Ito’y isang sandata na puwede nating gamitin na ni isa man ay walang mawawalan ng buhay at ni isang patak ng dugo’y walang tutulo. Kahit na napakaraming problema na ang kinaharap ng ating bansa ay hindi pa rin tayo sumusuko na ipaglaban ang tama at magdadala sa atin sa daang matuwid. Kaya para sa mga Pilipinong naniniwala na hindi kamatayan at dahas ang sagot sa pagwakas ng katiwalian, patuloy nating gamitin ang ating sariling wika na magdadala sa atin ng magandang kinabukasan at magbibigay pag-asa sa bayan.

First Quarter: Confession One

         

          Sometimes I feel like such a coward. I feel as though I let fear rule my life even though I’m motivated to do just the opposite. I’ve always been afraid of something. When I was younger it used to be spiders, dogs, any types of animals, roller coasters, darkness…etc. Now it’s the future, success, solitude, goodbyes..etc. There’s always something else and I feel, often, that letting these fears rule my life will only bring me pain, never happiness. Happiness does not last long for me. Even when I’ve got it, I can see the negative coming or worse I actually enjoy myself and the bad catches me from behind.

Reaction (SONA)

         Just like what is predicted, PNoy's SONA was exceptionally astonishing. He mentioned that CCT or Conditional Cash Transfer will be enhanced by our administration and to help lift up the lives of the underprivileged. The inquiry is, is it right to consider this scheme a key to deficiency? Thou it would just be very factual that  the administration will just be giving cash to the unfortunate? There's an  aphorism:"Give a man a fish and you feed him for a day. Teach a man to fish and you feed him for a lifetime." Although, I do not oppose in giving instantaneous cash to the poor. But is it right in just giving them supply for their wishes? Instead of teaching them such abilities and skills for them to utilize to get a career and have money of their own? Mr President also mentioned about the "good economy" in the nation. And for me, that is very doubtful just like the Filipino populace are wondering about in these precedent  years. It is very trouble-free to react optimistically, particularly if you know that it is what citizens wants to heed.